yú jìn suǒ jìn yuán xī,
shì fǎ tīng shì yě,
yòu gǔ huái shù zhū yān,
suī shēng yì kě zhī,
tóng yīn zhòng wén zhī gǔ shù,
ér tīng sòng sī zài,
jí zhōu zhào bó zhī gān táng。
měi zhì xī zhào dī yīn,
qiū chán shū yǐn,
fā shēng yōu xī,
yòu qiē cháng wén。
qǐ rén xīn yì yú nǎng shí,
jiāng chóng xiǎng bēi yú qián tīng。
jiē hū!
shēng yǐ dòng róng,
dé yǐ xiàng xián。
gù jié qí shēn yě,
bǐng jūn zǐ dá rén zhī gāo xíng;
tuì qí pí yě,
yòu xiān dū yǔ huà zhī líng zī。
hòu shí '
ér lái,
shùn yīn yáng zhī shù;
yìng jié wéi biàn,
shěn cáng yòng zhī jī。
yòu mù sī kāi,
bù yǐ dào hūn '
ér mèi qí shì;
yòu yì zì bó,
bù yǐ sú hòu '
ér yì qí zhēn。
yín qiáo shù zhī wēi fēng,
yùn zī tiān zòng;
yǐn gāo qiū zhī zhuì lù,
qīng wèi rén zhī。
pú shī lù jiān yú,
zāo shí huī mò。
bù '
āi shāng '
ér zì yuàn,
wèi yáo luò '
ér xiān shuāi。
wén huì gǔ zhī liú shēng,
wù píng fǎn zhī yǐ zòu;
jiàn táng láng zhī bào yǐng,
qiè wēi jī zhī wèi '
ān。
gǎn '
ér zhuì shī,
yí zhū zhī jǐ。
shù qíng yán wù yìng,
āi ruò yǔ zhī piāo líng;
dào jì rén zhī,
mǐn yú shēng zhī jì mò。
fēi wèi wén mò,
qǔ dài yōu yōu yún '
ěr。
西陆蝉声唱,南冠客思深。
不堪玄鬓影,来对白头吟。
露重飞难进,风多响易沉。
无人信高洁,谁为表予心?
While the year sinks westward, I hear a cicada
Bid me to be resolute here in my cell,
Yet it needed the song of those black wings
To break a white-haired prisoner's heart....
His flight is heavy through the fog,
His pure voice drowns in the windy world.
Who knows if he be singing still? - -
Who listens any more to me?
2) On Hearing Cicadas in Prison
Tr. Liu Yiqing
The year is sinking west, cicadas sing,
Their songs stir up the prisoner's grief.
I cannot bear the sight of their dark wing,
Their hymn to innocence gives me no relief.
Wings heavy with dew, hard becomes the flight,
Drowned in strong wind, their voice cannot be heard.
None would believe their songs are pure and bright,
Who could express my feeling deep in word?
French version:
En prison,
le poète entend chanter la cigale
La voix de la cigale a résonné, du c?té de la route occidentale;
Elle jette dans une rêverie profonde l'h?te qui porte un bonnet du midi.
Comment supporterais-je patiemment la vue de ce frêle insecte,
Qui vient, tout près de ma tête blanche, répéter son chant douloureux!
La rosée, trop lourde pour ses ailes, appesantit sa marche, et l'empêche de prendre son vol;
Le vent, qui souffle avec violence, emporte ses cris étouffés.
Les hommes ne veulent pas croire à ce qu'il y a de pur et d'élevé (dans le secret de son existence).
Puis-je espérer qu'il s'en trouve un, pour faire conna?tre à tous ce que renferme mon c?ur?