běiměifēng
bǎikē
bǎikē
zìdiǎn
chéngyù
zhǎozì
wénzìshù
wénzìtòng
zhīshíshù
hànyīng
yīnghàn
hùyì
shíguāngsuìdào
cháozhèng
guódù
jīnrìshìhénián
dúshū
shīgē
xiǎoshuō
lìshǐ
bǎikē
sànwén
lǚyóu
jùzuò
sōusuǒ
yònghù
mìmǎ
dēnglù
zhùcè
English
简体
繁體
pīnyīn
wǒde
túpiàn
wǒdedetú
wénjí
sìcéngxiàngshí
shīgē
xiǎoshuō
lìshǐ
bǎikē
sànwén
lǚyóu
jùzuò
běiměifēng
yìjiànfǎnkuì
guānyúwǒmen
yèmiànbāngzhù
bāngzhù
sōusuǒ: 叶飒
秋瓜感霜霰,茎
叶飒
已槁。
«和子由记园中草木十一首»
苏轼
回风生远径,落
叶飒
长廊。一与交亲会,空贻别后伤。
«同苗员外宿荐福寺僧舍»
李端
唐
水风凄落日,岸
叶飒
衰芜。自恨尘中使,何因在路隅。
«九日送人»
司空曙
唐
月里青山淡如画,露中黄
叶飒
然秋。
«秋夕楼居»
吴融
唐
秋瓜感霜霰,茎
叶飒
已槁。
«和子由记园中草木十一首»
苏轼
上林晚
叶飒
飒鸣。鴈门早鸿离离度。
«八咏诗∶登台望秋月»
沈约
南朝梁
枝条的新
叶飒
飒地歌唱,
«抒情诗»
泰戈尔
1