sōusuǒ: 世界三
gēng xī shī huà: : " yòu cháng jì qí yī lián yún： " fēng chuí dǎoshì jiè， wén jù xiǎo léi tíng。
shēng 'ān shī huà (1-7): : shì jièjiē shì lì yù， yì guò yǐ。
shēng 'ān shī huà (8-14): : shì jièsuī yì fēi táo yuán。
guī tián shī huà: : rǔ sǐ nà zhīshì jièkuān。
cí pǐn: : liú líshì jiè， yè qì qīng rú xǔ ”， mù chūn cí “ xì lín xiǎo cǎo shū tuán shàn， zì jiǎn cán huā chā jìng píng”， yòu“ yè
quán táng shī huà xù biān: : yī piáo cángshì jiè， sān chǐ zhǎn yāo xié。
yùn yǔ yáng qiū（ １ － ７）: : chuān qīngshì jièdōng。
yùn yǔ yáng qiū（ ８－１ ４）: : ” yòu yún：“ wǒ wù tǎng lái kōngshì jiè， shī zhī xiū qù wàng xíng hái。
shān fáng suí bǐ: : 杖藜绝顶穷追寻，青山世界开岖嵚。碧云遮断天外眼，春风吹老人间心。大龙升天宝剑化，小龙入海
niǎo míng jiàn: : jìng néng bèi cóng zhōu wéishì jièzhōng míng xiǎn dì gǎn jué chū lái de shí hòu， shī rén zé yòu bù jìn yào wéi zhè yè wǎn de jìng mì hé yóu
gǔ fēng: : 矛盾、欲令智昏的内心世界。但诗人并没有就此草草终篇，在写其求仙最终破产之前，又掀起一个波
běi fēng xíng: : ” děng yī lián chuàn de dòng zuò lái kè huà rén wù de nèi xīnshì jiè， sù zào liǎo yī gè yōu xīn chōng chōng、 chóu cháng bǎi jié de sī fù
xiāng yáng gē: : shī zhōng yòng zuì hàn de xīn lǐ hé yǎn guāng kàn zhōu wéishì jiè， shí jì shàng shì yòng gèng dài yòu shī yì de yǎn guāng lái kàn dài yī qiē，
jiāng shàng yín: : chāo yuè liǎo fēn zhuó de xiàn shí de、 zì yóu 'ér měi hǎo deshì jiè。
qiū pǔ gē shí qī shǒu（ qí shí sì）: : zhè yī jù zé jiē shì chū tā men de nèi xīnshì jiè， tā men fēng fù de qíng gǎn hé yōu měi de qíng cāo， zì lǐ xíng jiān bǎo hán zhe
yǒng wáng dōng xún gē shí yī shǒu（ qí 'èr）: : shǐ rén xiǎng jiàn hú shā píng xī hòu de qīng píngshì jiè， lǎng lǎng qián kūn；
lú shān yáo jì lú shì yù xū zhōu: : 之情，到那虚幻的神仙世界：“遥见仙人彩云里，手把芙蓉朝玉京。”玉京，道教谓元始天尊居处。
mèng yóu tiān lǎo yín liú bié: : 丘峦崩摧”，一个神仙世界“訇然中开”，“青冥浩荡不见底，日月照耀金银台。霓为衣兮风为马，
jīn líng jiǔ sì liú bié: : diàn zhōng jiǎn zhí jiù shì liǔ huā deshì jiè。
huáng hè lóu sòng mèng hào rán zhī guǎng líng: : tā yǎn lǐ deshì jiè， hái jīhū xiàng huáng jīn yī bān měi hǎo。
nán líng bié 'ér tóng rù jīng: : yòu jìn yī bù miáo xiě zì jǐ de nèi xīnshì jiè。
dá wáng shí 'èr hán yè dú zhuó yòuhuái: : 正是把诗人自己的内心世界作为表现对象。诗以议论式的独白为主，这种议论，不是抽象化、概念化
dēng tài bái fēng: : 发展，到那光明理想的世界中去。以上四句，意境高远，想象奇特，形象瑰玮，艺术构思新颖，充满
qiū xià jīng mén: : duì xīn qí 'ér měi hǎo deshì jiède huàn xiǎng， shǐ tā zhàn shèng liǎo duì 'é méi shān yuè de yǐ liàn， qù rè liè dì zhuī qiú lǐ xiǎng zhōng
dú zuò jìng tíng shān: : zhè shǐ shī rén hěn dòng qíng héngshì jièshàng dà gài zhǐ yòu tā hái yuàn hé wǒ zuò bàn bā？“ xiāng kàn liǎng bù yàn” biǎo dá liǎo shī rén
cháng mén yuàn 'èr shǒu: : kě yǐ lǐ jiě wéi： gōng zhōng běn shì yī gè bù píng děng deshì jiè， yuèzhě zì lè， kǔ zhě zì kǔ， zhèng rú péi jiāo tài de yī
kū xuān chéng shàn niàng jì sǒu: : shī fù！ nǐ yǐ jīng qù dào màn màn cháng yè bān de yōu míngshì jièzhōng qù liǎo， ér wǒ lǐ bái hái huó zài rén shì shàng， nǐ niàng liǎo
duì xuě: : fēi cháng shēn kè dì wā chū liǎo shī rén cǐ shí nèi xīnshì jiède yǐn mì。
chéng dū fǔ: : guó hé rén mín mìng yùn de shī rén fēng fù fù zá de nèi xīnshì jiè， qí gāo chù zhèng zài yú cǐ。
yě lǎo: : “ zì wǒ” hǎo xiàng róng rù kè guānshì jiè， zhè shí xiě chū de yì jìng jí shì wú wǒ zhī jìng。
cháng hèn gē: : ，诗人抓住了人物精神世界里揪心的“恨”，用酸恻动人的语调，宛转形容和描述了杨贵妃死后唐玄
pí pá xíng: : xiě pí pá nǚ tánzòu de yuèqǔ lái jiē shì tā de nèi xīnshì jiè。
gèngduōjiéguǒ...