sōusuǒ: 一切处

shēng chá zǐ · yuán xī: zhèyī qiēdū fǎn yìng chū zhè wèi shàonǚ de chún zhēn tián měi yǔ yī wǎng qíng shēn。 xī jiāng yuè · yè xíng huáng shā dào zhōng: kàn dào、 tīng dào、 xiù dào、 chù dào、 gǎn jué dào deyī qiē， dōushì lìng rén xīn qíng shū chàng、 huān xīn gǔ wǔ de。 zuì huā yīn · chóngjiǔ: yī qiēxiè kè， wàng shí wàng qǐn zhě sān rì yè， dé wǔ shí què， zá yì 'ān zuò yǐ shì yǒu rén lù dé fū。 jiǔ yuè jiǔ rì yì shān dōng xiōng dì: huì gǎn dàoyī qiēdū mò shēng、 bù xí guàn， gǎn dào zì jǐ shì piào fú zài yì dì shēng huó zhōng de yī yè fú píng。 yè yǔ jì běi: 想见的。作者却跨越这一切去写未来，盼望在重聚的欢乐中追话今夜的一切。于是，未来的乐，自然 zhōng nán shān: 值得观赏的景物还多，一切都笼罩于茫茫“白云”、蒙蒙“青霭”之中，看不见，看不真切。唯其如 jìng yè sī: xiǎng dào gù xiāng deyī qiē， xiǎng dào jiā lǐ de qīn rén。 liáng fǔ yín: shī rén hái shì bù gùyī qiēyǐ 'é kòu guān， mào sǐ qiú jiàn。 sòng yǒu: jiǎn qù liǎo zhèyī qiē， dū dāng zuò 'àn chǎng chǔlǐ liǎo。 lù chái: xiàn zài zhèyī qiēdū yǎo wú shēng xī， zhǐ shì 'ǒu 'ér chuán lái yī zhèn rén yǔ shēng， què kàn bù dào rén yǐng（ yóu yú shān shēn lín mì jiāng jìn jiǔ: 不为金钱所使，真足令一切凡夫俗子们咋舌。诗如其人，想诗人“曩者游维扬，不逾一年，散金三十 yī jiǎn méi: tā suǒ yù de rén shì deyī qiēzhū rú lí bié， jūn gěi rén yǐ wú kě nài hé zhī gǎn。 qīng yù 'àn · yuán xī: nàyī qiēyòu yòu hé yì yì yǔ qù wèi ní！ duō qíng de dú zhě， zhì cǐ bù jìn cén cén lèi luò。 yuǎn bié lí: bào dào lái zhī qián de qún mó luàn wǔ má？ ér duì yú zhèyī qiē， yī gè lián yī guān bàn zhí dōuméi yòu de shī rén， jí shǐ shuō shuǐ diào gē tóu · zhōng qiū: duìyī qiējīng shòu zhe lí bié zhī kǔ de rén biǎo shì de měi hǎo zhù yuàn。 jiě yǔ huā · shàng yuán: biànyī qiētuǒdàng。 liù chǒu · qiáng wēi xiè hòu zuò: “ chéng tàn xī ” sān zì zǒng kuòyī qiē， chéng shàng qǐ xià。 fāng cǎo dù: qù qīng sù zhèyī qiē。 lí tíng yàn: yī qiējǐng wù xiǎn dé xiāo shū míng lì 'ér yòu tuō chén jué sú de fēng zhì， zhè jiù tū chū liǎo jīn líng yī dài qiū rì fēng guāng de tè sè xī píng lè: bù zhīyī qiējǐng yǔ jiē qíng yǔ yě”（《 rén jiān cí huà》）， rú cǐ kàn lái， gāi piān cháng diào kě shuō wú yī chù bù zuò ruì lóng yín: yī qiējiē“ shì yǔ gū hóng qù”。 mǎn jiāng hóng · hé guō mò ruò tóng zhì: yào sǎo chúyī qiēhài rén chóng， wú fù yòu qián shí: yī qiēdōuhǎo， qī shì 'ér nǚ yě xiǎn dé shí fēn yīn qín。 cháng 'ān gǔ yì: gèng tū chū liǎo nà sǎo kōngyī qiēde bēi jù xiào guǒ。 dù hàn jiāng: 去，因为毕竟还存在着一切皆好的希望啊。这种想问而又不敢问的矛盾心理，反映了诗人焦虑痛苦的 xíng lù nán zhī yī: tū chū biǎo xiàn liǎo tā zhǔn bèi chōng pòyī qiēzǔ lì， qù shī zhǎn zì jǐ bào fù de háo mài qì gài hé lè guān jīng shén。 mèng yóu tiān lǎo yín liú bié: 年宫廷生活的迹印，这一切通过浪漫主义的非凡想象凝聚在一起，才有这般辉煌灿烂、气象万千的描 xuān zhōu xiè tiǎo lóu jiàn bié jiàoshū shū yún: 向最高潮，仿佛现实中一切黑暗污浊都已一扫而光，心头的一切烦忧都已丢到了九霄云外。 　　然 gǔ yì chéng bǔ jué qiáo zhī zhī: 还有无归来之日？……一切一切，都在茫茫未卜之中，叫人连怀念都没有一个准着落。因此，这位长 liáo líng: què jiāng zhèyī qiēquán bù mǒ dǎo， biǎo míng liáo líng zhī jīng měi， fēi qí tā sī zhì pǐn suǒ néng bǐ nǐ。 mài tàn wēng: 的漫长过程中所盘算的一切、所希望的一切，全都化为泡影！ 从“南山中”到长安城，路那么遥 shàng yáng báifà rén: nǚ zài cán kù zhé mó xià duì shēng huó、 duì 'ài qíng、 duìyī qiēdū shī qù xìn xīn hé lè qù， xīn huī yì lǎn， hūn hūn dù rì gèngduōjiéguǒ...