yuèdòumèng hào rán Meng Haoranzài诗海dezuòpǐn!!! | |||
tā shì shèng táng shān shuǐ tián yuán shī pài de zhù yào
[ mèng hào rán wáng wéi ]
mèng hào rán（ 689 héng 740）， xiāng yáng（ jīn shǔ hú běi） rén， zhù yào huó dòng yú kāi yuán nián jiān。 tā dà bàn shēng jū zhù
zài xiāng yáng chéng nán xiàn shān fù jìn de jiàn nán yuán， zhōng nián yǐ qián céng lí jiā yuǎn yóu。 sì shí suì nà nián fù cháng 'ān yìng jìn shì shì， luò
dì hòu zài wú yuè yī dài yóu lì duō nián， dào guò xǔ duō shān shuǐ míng shèng zhī dì。 kāi yuán 'èr shí wǔ nián（ 737）， zhāng jiǔ líng biǎn
jīng zhōu cì shǐ， mèng hào rán céng yìng bì rù mù， bù jiǔ cí guī jiā xiāng， zhí zhì qù shì。 yòu《 mèng hào rán jí》。 zài shèng táng shī
rén zhōng， mèng hào rán shì nián bèi jiào zǎo de yī gè， qí rén pǐn hèshī fēng shēn dé shí rén de zàn shǎng hé qīng mù。 lǐ bái《 zèng mèng hào
rán》 yún： “ wú 'ài mèng fū zǐ， fēng liú tiān xià wén。 …… gāo shān 'ān kě yǎng， tú cǐ yī qīng fēn。 ” yú cǐ kě jiàn yī bān。
mèng hào rán shì táng dài dì yī gè qīng dà lì xiě zuò shān shuǐ shī de shī rén。 qí shī jīn cún 'èr bǎi yú shǒu， dà bù fēn shì tā zài
màn yóu tú zhōng xiě xià de shān shuǐ xíng lǚ shī， yě yòu tā zài dēng lín yóu lǎn jiā xiāng yī dài de wàn shān、 xiàn shān hé lù mén shān shí suǒ xiě
de qiǎn xīng zhī zuò。 hái yòu shǎo shù shī piān shì xiě tián yuán cūn jū shēng huó de。 shī zhōng qǔ cái de dì yù fàn wéi xiāng dāng guǎng dà。
shān shuǐ jǐng wù shì nán cháo shī gē zuì zhòng yào de tí cái， jīng lì cháng qī fā zhǎn， qǔ dé liǎo xiǎn zhù de chéng jiù。 dào mèng hào rán，
shān shuǐ shī yòu bèi tí shēng dào xīn de jìng jiè， zhè zhù yào biǎo xiàn zài： shī zhōng qíng hé jǐng de guān xì， bù jǐn shì bǐ cǐ chèn tuō， ér
qiě cháng cháng shì shuǐ rǔ jiāo róng bān de mì hé； shī de yì jìng， yóu yú tī chú liǎo yī qièbù bì yào、 bù xié diào de chéngfèn， ér xiǎn
dé gèng jiā dān chún míng jìng； shī de jié gòu yě gèng jiā wán měi。
mèng hào rán zài lǚ chéng zhōng piān 'ài shuǐ xíng， rú tā zì jǐ suǒ shuō：“ wéi duō shān shuǐ lè， pín zuò fàn zhōu xíng。”（《 jīng
qī lǐ tān》） tā de shī jīng cháng xiě dào màn yóu yú nán guó shuǐ xiāng suǒ jiàn de yōu měi jǐng sè hé yóu cǐ yǐn fā de qíng qù， rú：
luò jǐng yú qīng huī， qīng ráo nòng xī zhǔ。 chéng míng 'ài shuǐ wù， lín fàn hé róng yǔ。 bái shǒu chuí diào wēng， xīn zhuāng huàn shā nǚ。
xiāng kàn sì xiāng shí， mòmò bù dé yǔ。（《 yé xī fàn zhōu》）
chuí diào zuò pán shí， shuǐ qīng xīn yì xián。 yú xíng tán shù xià， yuán guà dǎo téng jiān。 yóu nǚ xī jiě pèi， chuán wén yú cǐ shān。
qiú zhī bù kě dé， yán yuè zhào gē hái。（《 wàn shān tán zuò》）
shī bù jǐn qǐ zhe jì shí de zuò yòng， ér qiě róng hé liǎo shī rén xīn xiān de gǎn shòu hé tiān zhēn de xiá xiǎng。 zài tā de yǎn guāng zhōng，
wú lùn shì mù yù zài xī zhào qīng huī zhōng de rén wù， hái shì xī xì yú shuǐ xià 'àn biān de yú shòu， yù mù suǒ jiàn de yī qiē， fǎng fó
dū huà zuò huì xīn de qīnqiè de wēi xiào。 zhè xiē shī jìng， què yòu jīng yíng tī tòu zhī gǎn。
mèng hào rán shān shuǐ shī de yì jìng， yǐ yī zhǒng fù yú shēng jī de tián jìng jū duō。 dàn shì tā yě néng gòu yǐ hóng lì de wén bǐ biǎo
xiàn zhuàng wěi de jiāng shān。 rú《 péng lí hú zhōng wàng lú shān》 zhōng：“ tài xū shēng yuè yùn， zhōu zǐ zhī tiān fēng。 guà xí hòu míng fā，
miǎo màn píng hú zhōng。 zhōng liú shì kuāng fù， shì yā jiǔ jiāng xióng。 yǎn dǎn níng dài sè， zhēng róng dāng shǔ kōng。
xiāng lú chū shàng rì， pù bù pēn chéng hóng……。” qīng rén pān dé yú yǐ cǐ shī hé《 zǎo fā yú pǔ tán》 wéi lì， shuō mèng
shī“ jīng lì hún jiàn， fǔ shì yī qiē”（《 yǎng yī zhāi shī huà》）， zhèng dào chū liǎo qí yì xīng bó yù de zhòng yào tè zhēng。
shèng táng zhù míng shī píng jiā yīn fán xǐ yòng“ xīng xiàng” yī cí lùn shī， zài píng shù mèng hào rán de liǎng jù shī shí， yě shuō“ wú
lùn xīng xiàng， jiān fù gù shí”（ jiàn《 hé yuè yīng líng jí》）。 suǒ wèi“ xīng xiàng”， shì zhǐ shī rén de qíng gǎn、 jīng shén duì
wù xiàng de tǒng shè， shǐ zhī hèshī rén xīn líng de chàn dòng róng wéi yī tǐ， cóng 'ér huò dé shēng mìng、 jù yòu gè xìng hé huó lì。 zhòng
“ xīng xiàng” qí shí yě shì mèng hào rán shī pǔ biàn de tè diǎn。 zhè tōng guò jǐ shǒu bù tóng de zuò pǐn zhī jiān de bǐ jiào， kě yǐ kàn dé
gèng qīng chǔ。
bā yuè hú shuǐ píng， hán xū hùn tài qīng。 qì zhēng yún mèng zé， bō hàn yuè yáng chéng。 yù jì wú zhōu jí， duān jū chǐ shèng míng。
zuò guān chuí diào zhě， tú yòu xiàn yú qíng。（《 wàng dòng tíng hú zèng zhāng chéngxiàng》）
shān míng wén yuán chóu， cāng jiāng jí yè liú。 fēng míng liǎng 'àn yè， yuè zhào yī gū zhōu。 jiàn dé fēi wú tǔ， wéi yáng yì jiù yóu。
hái jiāng liǎng xíng lèi， yáo jì hǎi xī tóu。（《 sù tóng lú jiāng jì guǎng líng jiù yóu》）
yí zhōu bó yān zhǔ， rì mù kè chóu xīn。 yě kuàng tiān dī shù， jiāng qīng yuè jìn rén。（《 sù jiàn dé jiāng》）
zhè sān shǒu shī dū xiě liǎo jiāng hú shuǐ jǐng， dàn xìng gé gè yì。 dì yī shǒu zuò yú mèng yìng pìn rù zhāng jiǔ líng mù fǔ shí。 tā wéi
zì jǐ de bào fù néng gòu yòu yī shì de jī huì 'ér xīng fèn， céng xiě xià“ gǎn jī suì tánguān， ān néng shǒu gù qióng”（《 shū huái yí
jīng yì tóng hǎo》）、“ gù rén jīn zài wèi， qí lù mò chí huí”（《 sòng dīng dà fèng jìn shì fù jǔ chéng zhāng jiǔ líng》） zhī lèi
shī jù。 zhèng shì zhè zhǒng 'áng fèn de qíng xù， shǐ tā xiě xià liǎo“ qì zhēng yún mèng zé， bō hàn yuè yáng chéng” zhè yàng qì shì bàng bó de
míng jù。 dì 'èr、 sān shǒu jūn zuò yú luò dì hòu nán yóu wú yuè zhī rì， qián zhě yǐ fēng míng jiāng jí de jī yuè dòng dàng zhī jǐng xiě zì jǐ
bēi liáng de nèi xīn sāo dòng， hòu zhě zé yǐ yě kuàng jiāng qīng de jìng jǐng xiě jì mò de yóu zǐ qíng huái， tā men de shén cǎi qì yùn shì hěn bù
xiāng tóng de。 běn zhī yǐ“ xīng”， chū zhī yǐ“ xiàng”， tū chū zhù yào de qíng xù gǎn shòu 'ér bǎ liǎng zhě tǒng yī qǐ lái， gòu zhù
qǐ wán zhěng de yì jìng， zhè shì mèng hào rán xiě jǐng shī de zhòng yào gòng xiàn。
mèng hào rán shī gē de yǔ yán， bù gōu qí jué yì 'ér yòu xǐ tuō fán jìn，“ yǔ dàn 'ér wèi zhōng bù bó”（ shěn dé qián《 táng
shī bié cái jí》）。 tā de yī xiē shī wǎng wǎng zài bái miáo zhī zhōng jiàn zhěng liàn zhī zhì， jīng wěi mián mì chù què sì bù jīng yì dào chū，
biǎo xiàn chū hěn gāo de yì shù gōng lì。 lì rú tā de míng piān《 guò gù rén zhuāng》：
gù rén jù jī shǔ， yāo wǒ zhì tián jiā。 lǜ shù cūn biān hé， qīng shān guō wài xié。 kāi xuān miàn chángpǔ， bǎ jiǔ huà sāng má。
dài dào chóngyáng rì， hái lái jiù jú huā。
tōng piān kǎn kǎn xù lái， sì shuō jiā cháng， hé táo yuān míng de《 yǐn jiǔ》 děng shī fēng gé xiāng jìn， dàn táo xiě de shì gǔ tǐ，
zhè shǒu shī què shì jìn tǐ。“ lǜ shù cūn biān hé， qīng shān guō wài xié” zhè yī lián jù， huà lóng diǎn jīng dì gòu lè chū yī gè huán bào
zài qīng shān lǜ shù zhī zhōng de cūn luò de diǎn xíng huán jìng。 hái yòu nà yī shǒu fù rú néng sòng de wǔ jué《 chūn xiǎo》， yě shì yǐ tiān rán
bù jué qí qiǎo de yǔ yán， xiě chū wēi miào de xī chūn zhī qíng。
lìng wài， mèng hào rán zài shī tǐ de yùn yòng shàng wǎng wǎng tū pò gù yòu chéng shì de jū xiàn， dú lái bié yòu zī wèi。 lì rú《 zhōu
zhōng xiǎo wàng》 shī， píng zè shēng lǜ quán hé wǔ lǜ gé shì， dàn zhōng liǎng lián bù zuò pián 'ǒu， sì gǔ sì lǜ。 hú yìng lín《 shī sǒu》
rèn wéi cǐ lèi shī“ zì shì liù cháo duǎn gǔ， jiā yǐ shēng lǜ， biàn jué shén yùn chāo rán。” yòu rú《 yè guī lù mén shān gē》：
shān sì zhōng míng zhòu yǐ hūn， yú liáng dù tóu zhēng dù xuān。 rén suí shā 'àn xiàng jiāng cūn， yú yì chéng zhōu guī lù mén。 lù mén yuè zhào
kāi yān shù， hū dào páng gōng qī yǐn chù。 yán fēi sōng jìng cháng jì liáo， wéi yòu yōu rén yè lái qù。
zhè shì yī shǒu gē xíng tǐ de shī， dàn tōng piān zhǐ shì bǎ yè guī de xíng chéng yī lù xiě xià lái， bù shì pū zhāng。 qí piān zhì guī
mó lèi sì jìn tǐ， bìng xī shōu liǎo jìn tǐ shī yǔ yán jiǎn yuē de tè diǎn， ér tū chū gē xíng tǐ de chán lián jù fǎ， dú lái pō yòu xíng
yún liú shuǐ zhī miào。
zhè xiē chū rù gǔ jìn de tǐ gé ráo yòu sǎ tuō zì zài de qíng zhì， yě shì mèng shī chuàng zào xìng de biǎo xiàn zhī yī。
（ zhōng guó wén xué shǐ， zhāng péi héng luò yù míng， youth sǎo xiào）
The eldest of the major High Tang poets, he was born in Xiangyang, Hubei, and was strongly attached to the area. He lived there almost all his life, and its landscape, history and legends are the subjects of many of his poems. Particularly prominent are Nanshan (or South Mountain, his family seat) and Lumen Shan, where he briefly lived in retreat.
He had an unsuccessful civil service career, passing the jinshi exam late, at the age of 39. He received his first and last position three years before his death, but resigned after less than a year.
He is often bracketed with Wang Wei, due to the friendship they shared and their prominence as landscape poets. In fact, Haoran composed several poems about Wei and their separation. While Wei focused on the natural world, in particular the solitude and reprieve it granted from human life along with the scale of the natural world, Meng Haoran focuses more on foreground details and human life.
His works are generally considered less consistently successful than Wang's.