sōusuǒ: 童子科
shī huà: : tóng shēn cháng chǐ ráo
shēng 'ān shī huà (8-14): : tóng yuē tóng [B11?], yán chū xiōng yóu rén jiào
juàn : : rán hǎo xiá yóunián gānfēng chī zhūtóng
míng shī huà: : 绅闻之曰:“彼村叟以童子对而考一诗人,可笑!” 濬人卢浮邱,豪俊士也,负才傲物,人多忌
guī tián shī huà: : ○先入言为主 予为童子时,十月朝从诸长上拜南山先垅,行石磴间,红叶交坠,先伯元范诵杜牧
nán háo shī huà: : 。一日,有野僧来谒,童子拒之。僧云:“语而主,吾诗僧也,胡为拒我?”不得已乃为入报。伯雨
táng shī huà: : tóng duì rén xián
jiāng zhāi shī huà: : ,以赋为主,皆塾师赚童子死法耳。立一主以待宾,宾非无主之宾者,乃俱有情而相浃洽。若夫“秋
shī shì juàn : : 愧邅回。将军上天落,童子弃繻来。”又:“鸡鸣不可信,未晓莫先开。” 阴铿《登百花亭怀荆
quán táng shī huà biān: : 孙固当尔。』因问:『童子有类若者乎?』俶跪奏『臣舅子李泌。』帝驰召之。泌至。帝方与张说弈
quán táng shī huà: : 曰《功成庆善乐》。使童子八佾为九功之舞,大宴会,与《破阵舞》偕奏于庭。 帝尝作宫体诗,
shí lín shī huà: : xiù lǎo cháng yòu shēntóng huàn měng shēng shān yuè gāo zhī yóu wéi jīng gōng suǒ shǎng yún:“
yùn yáng qiū ): : 晚归不遇诗》:“忽看童子扫花处,始愧夕郎题凤来。”前句不用事,后句用二事;皆非律也。
juàn : : sān chǐtóng jiē zhī wéi yuè xiàn wáng
juàn liù: : 靓重迟,为溪流所陷。童子掖至岸,坐沙石间,垂头如雨中鹤。童子意必怒,且遭斥逐,不敢仰视。
juàn jiǔ: : 溪快山有虎,尝搏牧牛童子,为两牛所逐,虎既去,牛捍护之,童子竟死。石门老衲文公为予言之,
shān fáng suí : : 有神童山,每大比,试童子至百人,七取其一。有邓文龙,年八岁,颖出诸童子右。方岳巨山守南康
tiān jìn : : sōng xià wèntóng
dài shī huà kǎo suǒ: : táng xuān zōng diào bái tiān shī yúntóng jiě yíncháng hèn 〉, 'ér néng chàng piān〉。
tǐng zhāi shī huà: : hán cāngzèngtóng rénshī yún:“ shí chónglái tài cháng
juàn : : :“炉烟销尽寒灯晦,童子开门雪满松。”子厚:“日午独觉无余声,山童隔竹敲茶臼。”秀老云:
duì chuáng : : 儿心孔开,貌得山僧及童子。”本汉语也。 子厚:“西岑极远目,毫末皆可了。”老杜有“齐鲁青
jiā tǎn jiē jiē wán lán zhī zhī wěi háng zhī: : ”条。 芄兰之支,童子佩觿。虽则佩觿,能不我知。容兮遂兮,垂带悸兮。芄兰之叶,童子佩韘
xíng: : jīng shìtóng jiě yíncháng hèn 'ér néng chàng piān”。
juàn zhī : : zhèng shān yún:“tóng bìng guī hán lái
juàn zhī : : 杜“炉烟消尽寒灯晦,童子开门雪满松。”子厚云:“日午独觉无余声,山童隔竹敲茶臼。”秀老云
juàn zhī : : mào shān sēng tóng
juàn zhī : : xiù lǎo cháng yòu shēntóng huàn měng shēng shān yuè gāozhī yóu wéi jīng gōng suǒ shǎng
juàn 'èr: : 》丞相耽之远孙。七岁童子举关头及第,李昉赠之诗云:“七岁神童古所难,贾家门户有衣冠。七人
juàn : : jīnzhāo zhú 'értóng jìn shì dāng shí zhú sūn
juàn shí : : pēng chátóng xiū xiāng wènbào dào mén qián shì sēng
juàn shí 'èr: : zhōu míngjìn chén yún:“ wántóng yào fǎn shǐ rén chē
gèngduōjiéguǒ...