自讨苦吃

pīnyīn: zì tǎo kǔ chī yòngfǎ: zhù wèi shì； zuò wèi yǔ、 bīn yǔ； hán biǎn yì jièshì: tǎo zhāo rě。 zì jǐ zhǎo kǔ chī。 zīliàoláiyuán: lǔ xùn《 huá gài jí · pèng bì ” zhī hòu》 kě shì wǒ yòu yī zhǒng máo bìng， zì jǐ yě yí xīn shì zì tǎo kǔ chī de yào miáo， jiù shì 'ǒu 'ěr yào xiǎng xiǎng。” lìzì: kě shì wǒ yòu yī zhǒng máo bìng， zì jǐ yě yí xīn shì ～ de yào miáo， jiù shì 'ǒu 'ěr yào xiǎng xiǎng。（ lǔ xùn《 huá gài jí · “ pèng bì” zhī hòu》） yèhòuyù: bān shí tóu dǎ nǎo dài mèiyù: qiú liáng yào jìnyícízǔ:  zì zuò zì shòu, zì shí qí guǒ, zì tóu luó wǎng, zì zhǎo kǔ chī, yōu tiān mǐn rén, zì zhǎo má fán, zì xún fán nǎo bō cǎo xún shé fǎnyícízǔ:  qín láo zhì fù, dé yì yáng yáng, xīn mǎn yuàn zú, yí rán zì dé, yōu xián zì dé, zhèng zhōng xià huái, nán gēng nǚ zhì, mù zhōng wú rén, chóu chú mǎn zhì