旷古绝伦

pīnyīn: kuàng gǔ jué lún yòngfǎ: piān zhèng shì； zuò dìng yǔ； hán bāo yì jièshì: kuàng gǔ： gǔ lái suǒ wú； jué lún： chāo guò tóng bèi。 kōng qián wèi yòu， chāo chū yī bān。 zīliàoláiyuán: 《 běi shǐ · zhào yàn shēn chuán》： “ yàn shēn xiǎo xīn gōng shèn， kuàng gǔ jué lún 。 ” jìnyící:  lóng fēi fèng wǔ, jué wú jǐn yòu, dēng táng rù shì, dāng xíng chū sè, gèn gǔ wèi yòu, tàn wéi guān zhǐ, kāi tiān pìdì, jué shì chāo lún, jī fēng zào jí, tiān mǎ xíng kōng, wú yǐ fù jiā, tàn guān zhǐ fǎnyícízǔ:  yī 'ér zài， zài 'ér sān, sān fān liǎng cì, sān fān wǔ cì, shì dài xiāng chuán, liǎng cì sān fān, èr cì sān fān, dài dài xiāng chuán, zài sān zài sì, jǐ cì sān fān, lǚ cì sān fān, chéng shàng qǐ xià, chéng xiān qǐ hòu, chéng qián qǐ hòu, jiē 'èr lián sān, fēn lái tà zhì, jì gǔ kāi jīn, jì wǎng kāi lái, lián piān 'ér zhì, qǐ chéng zhuǎn hé