宋代 张经 Zhang Jing  宋代  
One poem at a time

Zhang Jing
  Clouds can have water, wind running sand.
  Pan Ming-old deep flexor} {left-right-worm, fly off the long-tired crow.
  To have head and tail Xiang, Shan Chu is no ramp.
  Earth and sky, floating raft where the obstruction.
Translated by Google

Zhang Jing
  秋夜净无云,嫦娥展孤镜。
  灏气浸澄波,荡漾光还定。

Zhang Jing
  江上雪纷纷,风寒天已暮。
  中有泛舟人,兴尽迷归路。

Zhang Jing
  唤侣下寒汀,争宿芦花萼。
  夜半渔翁过,惊起还飞落。

Zhang Jing
  茅屋开山脚,岚光映日光。
  行人消野兴,个个醉壶觞。

Zhang Jing
  终夜雨潇潇,闷杀孤舟客。
  滴滴打蓬声,错讶灵妃瑟。

Zhang Jing
  野烟寺初暝,僧添宝篆香。
  鲸音送残照,敲落楚天霜。

Zhang Jing
  Sun_set_ river head, flashback River village.
  Xian Weng unique fish, can not afford to close down lun.
Translated by Google

Zhang Jing
  极浦一帆回,招招近岸开。
  倚船试相问,莫是故乡来。

Zhang Jing
  每因蜀水涨,横遏楚江流。
  气象吞云梦,波澜彻夏秋。
  风云几开阖,日月自沉浮。
  欲济谁舟楫,乾坤独倚楼。
王质过洞庭
潇湘八景诗·洞庭夜月
潇湘八景诗·江天暮雪
潇湘八景诗·平沙落雁
潇湘八景诗·山市晴岚
潇湘八景诗·潇湘夜雨
潇湘八景诗·烟寺晚钟
潇湘八景诗·渔村夕照
潇湘八景诗·远浦归帆
岳阳楼望洞庭