宋代 王从 Wang Cong  宋代  
一首一頁

王從 Wang Cong
  地迥高樓目,天寒故國心。
  江鷗無萬裏,雲木目千尋。
  門掩斜陽下,人歸落葉深。
  風前悵何許,入耳越鄉吟。

王從 Wang Cong
  一番風雨催寒食,千裏鶯花想故園。

王從 Wang Cong
  身閑更得憑陵酒,花早殊非愛惜春。

王從 Wang Cong
  秋生列岫雲尤薄,泉漱懸崖路更慳。

王從 Wang Cong
  落木森猶力,寒力淡欲無。

王從 Wang Cong
  臨春慘不捨,蓋國空自香。

王從 Wang Cong
  涼風回遠笛,暝色帶歸舟。

王從 Wang Cong
  墮蕊盡教輸燕子,嫩寒猶及占梨花。

王從 Wang Cong
  塵心依水淨,歸鬢與山青。
次韻張晉彥秋日