宋代 释祖钦 Shi Zuqin  宋代  
一首一页

释祖钦 Shi Zuqin
  同时照用不同时,权实双行作者知。
  有得虽然亦有失,还他龙虎自交驰。

释祖钦 Shi Zuqin
  量外机,格外句。
  凡圣迷魂,佛祖罔措。
  有来由,无本据,
  声前切忌错举。

释祖钦 Shi Zuqin
  阿师昨日赴村斋,几被他人一窖埋。
  暴雨卒风回避得,也成平地露尸骸。

释祖钦 Shi Zuqin
  机夺机,句夺句。
  觌面相呈,更无回互。
  棒头有眼,迥出常电表,
  语下无私,如何分付。

释祖钦 Shi Zuqin
  同时啐啄不同时,石火电光犹较迟。
  灯影里行今已会,蹉跎非是落便宜。

释祖钦 Shi Zuqin
  人与境空,境与人会。
  百尺竿头,一采两赛。

释祖钦 Shi Zuqin
  即此见闻非见闻,无余声色可呈君。
  个中若了全无事,体用何妨分不分。

释祖钦 Shi Zuqin
  且看双放更双收,有底欢声无底愁。
  一切圣贤如电拂,大千沙界海中沤。

释祖钦 Shi Zuqin
  声前句,格外机。
  无得无失,无是无非。
  无孔由来是铁鎚。

释祖钦 Shi Zuqin
  脱然语默去离微,觌面持来付与谁。
  荷叶团团团似镜,菱角尖尖尖似锥。

释祖钦 Shi Zuqin
  巘险中平实,平帝处譊讹。
  觌面承当得去,元来用处不多。

释祖钦 Shi Zuqin
  暑往寒来春复秋,夕阳西去水东流。
  茫茫宇宙人无数,那个亲曾到地头。

释祖钦 Shi Zuqin
  当阳拈起足清风,似月团团样不同。
  腊月也知无用处,暑天消得打蚊虫。

释祖钦 Shi Zuqin
  上无敌,下无比。
  拟议思量,剑去久矣。
  见得亲,用得到。
  信手拈来,又却恰好。

释祖钦 Shi Zuqin
  步行骑水牛,空手把锄头。
  人从桥上过,桥流水不流。
  一理足,万事周。
  一尘起,大地收。
  机先别有活路,开口不在舌头。

释祖钦 Shi Zuqin
  老杜风前得句时,等闲开口便成诗。
  就中一著巴鼻,却把驴儿当马骑。

释祖钦 Shi Zuqin
  动即影现,觉即冰生。
  见闻俱尽,视听如盲。

释祖钦 Shi Zuqin
  一掬澄潭镜样磨,无风何必自生波。
  转身纵不离初际,仔细看来较几何。

释祖钦 Shi Zuqin
  本无位次,不涉安排。
  泯然自尽,一种平怀。

释祖钦 Shi Zuqin
  平常闲坐与闲行,岭上无心云片生。
  照镜俱亡人不立,依前日午打三更。

释祖钦 Shi Zuqin
  树头金果铁团栾,千圣犹难著眼看。
  莫谓临机曾掇退,当阳托出已和盘。

释祖钦 Shi Zuqin
  虚而灵,空而妙。
  冷而看,默而照。
  亭亭雪,没青松,
  杳杳云,世藏白鸟。

释祖钦 Shi Zuqin
  洪蒙未判绝疏亲,毕竟难将事理分。
  夜半正明还不露,金刚脑后铁昆仑。

释祖钦 Shi Zuqin
  云重重又水重重,步不曾移到九峰。
  远涉若还言不易,主人却在半途中。
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首
偈颂七十二首