宋代 萧德藻 Xiao Dezao  宋代  
一首一頁

蕭德藻 Xiao Dezao
  清曉去採蓮,蓮花帶露鮮。
  溪長須急槳,不是趁前船。

蕭德藻 Xiao Dezao
  相隨不覺遠,直到暮煙中。
  恐嗔歸得晚,今日打頭風。

蕭德藻 Xiao Dezao
  竹根蟋蟀太多事,喚得秋來籬落間。
  又過暑天如許久,未償詩債若為顔。
  肝腸與世苦相反,岩壑嗔人不早還。
  八月放船飛樣去,蘆花叢外數青山。

蕭德藻 Xiao Dezao
  不作蒼茫去,真成浪蕩遊。
  三年夜郎客,一柁洞庭秋。
  得句鷺飛處,看山天盡頭。
  猶嫌未奇絶,更上嶽陽樓。

蕭德藻 Xiao Dezao
  荒村三月不肉味,並與瓜茄倚閣休。
  造物於人相補報,問天賒得一山秋。

蕭德藻 Xiao Dezao
  湘妃危立凍蛟背,海月冷挂珊瑚枝。
  醜怪驚人能嫵媚,斷魂衹有曉寒知。

蕭德藻 Xiao Dezao
  百千年蘚著枯樹,一兩點春供老枝。
  絶壁備聲那得到,直愁斜日凍蜂知。

蕭德藻 Xiao Dezao
  疾走建德國,乃為淵明先。

蕭德藻 Xiao Dezao
  著語能奇怪,呼天與倡酬。

蕭德藻 Xiao Dezao
  盤陀石上少從容。

蕭德藻 Xiao Dezao
  乾坤生長我,貧病怨尤誰。

蕭德藻 Xiao Dezao
  秋浩蕩中遙指點,一蠃許是定王城。

蕭德藻 Xiao Dezao
  秋陽直為田傢計,饒得漁村一抹花。

蕭德藻 Xiao Dezao
  信腳到太古。

蕭德藻 Xiao Dezao
  眼冷寒梢明數點,知他是雪是梅花。

蕭德藻 Xiao Dezao
  一徑蕭蕭鬆影低。

蕭德藻 Xiao Dezao
  一筇明到崔嵬上,有底勳勞得給扶。

蕭德藻 Xiao Dezao
  直須冰雪作梯媒。

蕭德藻 Xiao Dezao
  稚子推窗窺過雁,數峰乘隙入西軒。

蕭德藻 Xiao Dezao
  不隨桃李待春回。

蕭德藻 Xiao Dezao
  半夜新春入管城,平明銅雀緑苔生。
  浮澌把斷東風路,訴與青州藉援兵。

蕭德藻 Xiao Dezao
  復此經過三十年,唯應岩石故依然。
  城南老樹朽為土,檐外稚鬆青拂天。
  枕上功名祗擾擾,指端變化又玄玄。
  刀圭乞與起衰病,稽首秋空一劍仙。

蕭德藻 Xiao Dezao
  一擔乾柴古渡頭,盤纏一日頗優遊。
  歸來澗底磨刀斧,又作全家明日謀。

蕭德藻 Xiao Dezao
  六朝舊事知多少,盡在天禧塔上層。
  高處衹應添淚眼,老僧語客莫來登。
採蓮麯二首
採蓮麯二首
次韻傅惟肖
登嶽陽樓
登嶽陽樓
古梅二絶
古梅二絶
立春
呂公洞
樵夫
臺城