sōusuǒ: 年来何

jiǔ yuè jiǔ rì yì shān dōng xiōng dì: 每逢佳节倍思亲”千百年来，成为游子思念的名言，打动多少游子离人之心。 [鉴赏] 王维是一位 chū sài: sān、 sì jù xiě chū qiān bǎinián láirén mín de gòng tóng yì yuàn， jì wàng yòu “ lóng chéng fēi jiāng ” chū xiàn， píng xī hú luàn， ān yǒng huái gǔ jì zhī wǔ: qiān bǎinián lái， tā cái néng xiàng luán fèng zhèn yǔ yún xiāo。 chūn wàng: yīn 'ér yī qiān 'èr bǎi yúnián láiyī zhí kuài zhì rén kǒu， lì jiǔ bù shuāi。 jìng yè sī: qiān bǎinián lái， rú cǐ guǎng fàn dì xī yǐn zhe dú zhě。 bā zhèn tú: liù bǎinián láikuī rán bù dòng。 chāi tóu fèng: 巨大的折磨和痛苦，几年来的离别生活带给他们的只是满怀愁怨。这不正如烂漫的春花被无情的东风 yuǎn bié lí: shǐ dé xiāo xiāng dòng tíng yī dài sì hū jǐ qiānnián láiyī zhí bèi bēi jù qì fēn lǒngzhào zhe，“ yuǎn bié lí， gǔ yòu huáng yīng zhī 'èr bā shēng gān zhōu: tànnián láizōng jì， hé shì kǔ yān liú！ jiě yǔ huā · shàng yuán: jìnnián láiyǐ bù dà wéi rén zhù yì liǎo。 nǚ guān zǐ: kuàngnián lái、 xī píng lè: kǎi tàn sì shínián láijīng lì de rén qíng shì shì， jiē yǐ suí qiū qù chūn lái de gū hóng jí fēi 'ér qù， zì shēn yě yǔ táng zhōng de shān tíng liǔ: shùnián láiwǎng xián jīng dào， guān jū: zhè zhǒng 'ǒu yùn shì zhī pèi zhe liǎng qiān duōnián láiwǒ guó gǔ diǎn shī gē xié yùn de xíng shì。 chūn jiāng huā yuè yè: yī qiān duōnián láishǐ wú shù dú zhě wéi zhī qīng dǎo。 pí pá xíng bìng xù: wǒ lí jīng diào wài rèn zhí liǎngnián lái， suí yù 'ér 'ān， zì dé qí lè， ér jīn bèi zhè gè rén de huà suǒ gǎn chù， zhè tiān yè cháng hèn gē: 活的真实，感染了千百年来的读者。 诗的主题是“长恨”。从“汉皇重色思倾国”起第一部分，叙 mài tàn wēng: 扣人心弦。这首诗千百年来万口传诵，并不是偶然的。 《卖炭翁》是白居易《新乐府》组诗中的第 shí tóu chéng: èr bǎinián láijiǔ yǐ chéng wéi yī zuò“ kōng chéng”。 shǔ xiān zhù miào: zhè yě xǔ jiù shì tā qiān bǎinián láiyī zhí chuán sòng bù xī de yuán yīn bā。 qiū xīng bā shǒu: yī xiě cháng 'ān shí shùnián láide dòng luàn， yī xiě cháng 'ān gōng jué zhī shèng kuàng， dōushì xiān cóng duì cháng 'ān de huí yì kāi shǐ， zài wàng yuè ( dài zōng ): zhè jiù shì wèishénme zhè liǎng jù shī qiān bǎinián láiyī zhí wéi rén men suǒ chuán sòng， ér zhì jīn réng néng yǐn qǐ wǒ men qiáng liè gòng míng fàng gē: 　　 bǎinián láiōu lù， xìng fú rì huī zhāng。 zǎo fā bái dì chéng: qiān bǎinián láiyī zhí wéi rén shì ruò zhēn pǐn。 fèng zèng wéi zuǒ chéng zhàng 'èr shí 'èr yùn: shī rén zài fán huá jīng chéng de lǚ kè shēng yá bā： duō shǎonián lái， shī rén jīng cháng qí zhe yī tiáo shòu lǘ， bēn bō diān zhì zài nào cháng gān xíng: yīn qí qiān bǎinián láikuài zhì rén kǒu， gè bié zì jù jí zhì hòu shì gèng shì yǎn huà chéng mín jiān cháng yòng de chéng yǔ， rú“ qīng méi yóu zǐ yín: 诗味，情真意切，千百年来拨动多少读者的心弦，引起万千游子的共鸣。 [鉴赏] 孟郊一生窘困潦 guān gōng sūn dà niàn dì zǐ wǔ jiàn qì xíng bìng xù: fǎn yìng wǔ shínián láixīng shuāi zhì luàn de lì shǐ。 shí gǔ gē: liùnián láixiàng xī yáo wàng wǒ kōng tàn yín 'ò！ yàn gē xíng bìng xù: qiān bǎinián láizhǐ yòu yī gè lǐ guǎng， zěn bù jiào rén kǔ kǔ dì zhuī niàn tā ní？ dù fǔ zàn měi gāo shì、 cénshēn de shī：“ huáng hè lóu: 去再也没有回来，千百年来只看见悠悠的白云；阳光照耀下的汉阳树木清晰可见，鹦鹉洲上有一片碧 wén guān jūn shōu hé nán hé běi: 然而痛定思痛，回想八年来的重重苦难是怎样熬过来的，又不禁悲从中来，无法压抑。可是，这一场 gèngduōjiéguǒ...