|
|
yì zuò “ hóng chéng ”。 1. shuǐ shēn 'ér qīng。 jìn zuǒ sī《 wú dū fù》:“ hóng chéng yūn wān, hòng róng yuán yǎng。” nán cháo liáng jiǎn wén dì《 wán hàn shuǐ》 shī:“ zá sè kūn lún shuǐ, hóng chéng lóng shǒu qú。” sòng lín bū《 hé yùn shǐ chén xué shì yóu líng yǐn sì yù huái》:“ hóng chéng lěng quán sè, xiě wǒ qīng kuàng xīn。” yuán liú xūn《 yǐn jū tōng yì · dì lǐ》:“ jiāng xī lóng xīng shì xīn, yòu yī fāng chí lín jiē, lǜ shuǐ hóng chéng, míng yuē xǐ mǎ chí。” |
|
zhǐ qīng chè de shuǐ。 sòng wáng yǔ chēng《 yǔ fāng yǎn sì chéng mì pén chí》 shī:“ hán xīng bīng yuè wú chí zhǎo, qǐng zhì hóng chéng shù hú pén。” |