|
|
| shīcí： | 《jù sentence》 《zèng chén zhí zhōng》 |
quē shī |
gǔ dài fàn chēng xī yù﹑ běi dì huò wài lái de sēng rén Ancient generally referred to the North Western ﹑ or foreign monks |
| gǔ dài fàn chēng xī yù、 běi dì huò wài lái de sēng rén。 táng dù fǔ《 jì liú xiá zhōu bó huá shǐ jūn sì shí yùn》： “ yào náng qīn dào shì， huī jié wèn hú sēng 。 ” chóu zhào 'áo zhù yǐn cáo pí《 zhì guài》：“ hàn wǔ dì chuān kūn míng chí jí shēn， xī shì huī mò， wú fù tǔ。 yǐ wèn dōng fāng shuò， yuē： ‘ chén yú bù zú yǐ zhī zhī， kě wèn xī yù sēng。 ’” táng duàn chéng shì《 yǒu yáng zá zǔ · tiān zhǐ》：“ jì sēng qù wǔ liù fāng， fù yòu yī shàonián， měi rú guān yù， qí bái mǎ， suì kòu qí mén yuē：‘ shì yòu hú sēng dào wú？’ bù jù yán rù， jù shù hú sēng shì， qí rén xū jiē bù yuè。”《 xuān hé yí shì》 hòu jí：“ jí rù sì mén， jiàn yòu shí juān 'èr jīn gāng， bìng gǒng shǒu duì lì。 yòu jiàn hú sēng chū yíng。” |
|
- : Hu Seng
|