肩吾摘傍梅读易之句以名吾亭且为诗惟发之用韵答赋
魏了翁(南宋)
sān shí shōu gōng hái shuò yì, bǎi chuān liǎn yíng guī hǎi { wài guǎng nèi nì qù chuò }。
shuí jiāng cāng lóng guà qiū hàn, yǔ zhòu zhōng jiān juàn wú jì。
rén qíng yì gǎn biàn zhōng huà, dá zhě cháng guān xiāo chù xī。
xiàng lái wèi shí méi huā shí, rào xī wèn xùn xún yán suǒ。
jué lián yù xuě yǐ héng cān, yòu 'ài qīng huáng nòng yān rì。
zhōng nián yì lǐ féng méi shēng, biàn xiàng gēn xīn jiàn huá shí。
hòu chóng fèn dì táo lǐ yán, yě huǒ shāo yuán jiā tǎn zhuó。
fāng cóng yáng zhuàng zhēng mén chū, zhí dài yīn qióng pái tà rù。
suí shí zuò jì hé dà chī, zhēng sì cǐ jūn cáng yòng mì。
rén guān tiān dì mìng wàn wù, èr shí wǔ shū gēn zé yī。
yòu xíng bì hé hún bù zhī, zhī bǎ zhēn chéng zuò kōng jì。
tíng qián nǐ huì jiǔ lǎo tú, fù yǔ rén jiān zǐ yún shí。