《 méng dá bèi lù》 nán sòng zhào gǒng zhuàn。 cǐ shū yuán tí “ zhū mèng gǒng zhuàn ”， wù， wáng guó wéi《 méng dá bèi lù jiān zhèng》 yǐ biàn zhèng。 sòng níng zōng jiā dìng shí sì nián（ 1221）， zhào gǒng fèng qí shàng sī jiǎ shè zhī mìng， wǎng hé běi měnggǔ jūn qián yì shì， zhì yàn jīng， jiàn dào zǒng lǐng měnggǔ dà jūn gōng jīn de mù huá lí guó wáng。 tā jiāng zì jǐ chū shǐ qī jiān de jiàn wén zhù lù chéng shū。 quán shū fēn lì guó， dá zhù shǐ qǐ， guó hào nián hào， tài zǐ zhū wáng， zhū jiāng gōng chén、 rèn xiāng、 jūn zhèng、 mǎ zhèng、 liáng shí、 zhēng fá、 guān zhì、 fēng sú、 jūn zhuāng qì xiè、 fèng shǐ、 jì sì、 fù nǚ、 yàn jù wǔ lè gòng 17 mù， wéi yán jiū dāng shí měnggǔ guó hé yōu yàn yī dài de lì shǐ tí gōng liǎo xǔ duō yòu jià zhí de shǐ liào。
　　
　　 běn shū xiàn cún zuì zǎo bǎn běn shì《 shuō fú》 běn， 1926 nián kān xíng de wáng guó wéi《 méng dá bèi lù jiān zhèng》 shì tōng xíng zhū běn zhōng jiào jiā 'ér yòu yì dé de běn zǐ， jiàn《 wáng guó wéi yí shū》。