běiměifēng
bǎikē
bǎikē
zìdiǎn
chéngyù
zhǎozì
wénzìshù
wénzìtòng
zhīshíshù
hànyīng
yīnghàn
hùyì
shíguāngsuìdào
cháozhèng
guódù
jīnrìshìhénián
dúshū
shīgē
xiǎoshuō
lìshǐ
bǎikē
sànwén
lǚyóu
jùzuò
sōusuǒ
yònghù
mìmǎ
dēnglù
zhùcè
English
简体
繁體
pīnyīn
wǒde
túpiàn
wǒdedetú
wénjí
sìcéngxiàngshí
shīgē
xiǎoshuō
lìshǐ
bǎikē
sànwén
lǚyóu
jùzuò
běiměifēng
yìjiànfǎnkuì
guānyúwǒmen
yèmiànbāngzhù
bāngzhù
sōusuǒ: 皮枯
皮枯
缘受风霜久,条短为应攀折频。但见半衰当此路,
«题州北路傍老柳树»
白居易
皮枯
面黧黑,心镜皎如霜。
«治圃杂书二十首»
方回
元
叶密招禽宿,
皮枯
任蠹藏。
«竹答柳»
杨亿
北宋
天寒泉冻山骨高,
皮枯
髀痒霜爪搔。
«病虎行»
岳珂
南宋
1