sōusuǒ: 有泪如

jiāng chéng zǐ · yǐ mǎo zhēngyuè 'èr shí rì yè jì mèng: wéiyòu lèiqiān xíng。 liù zhōu gē tóu · jiàn kāng liú shǒu xí shàng zuò: 此， 忠愤气填膺， 有泪如倾。 这首词写于宋孝宗隆兴元年（1163）。 　　宋孝宗赵眘继承王 yuè yè: liǎng dì kàn yuè 'ér gèyòu lèihén， zhè jiù bù néng bù jī qǐ jié shù zhè zhǒng tòng kǔ shēng huó de xī wàng； wéi fěng lù shì zhái guān cáo jiāng jūn huà mǎ tú: wéi qí xiōng zhōngyòu lèi， shì yǐ yán zhōng yòu wù。 jǐn sè: 托杜鹃。 沧海月明珠有泪，蓝田日暖玉生烟。 此情可待成追忆，只是当时已惘然。 １、锦瑟：装 dé shè dì xiāo xī: yóuyòu lèichéng hé， jīng tiān fù dōng zhù。 yī bǎi wǔ rì yè duì yuè: 无家对寒食，有泪如金波。斫却月中桂，清光应更多。 仳离放红蕊，想像嚬青蛾。牛女漫 zhòng bié xuē huá: qióng tú wéiyòu lèi， hái wàng dú shān rán。 nán zhōng bié jiǎng wǔ cén xiàng qīng zhōu: yòu lèijiē chéng xuè， wú shēng bù duàn cháng。 fènghè xí měi tài hú shī 'èr shí shǒu。 liàn dòu（ yī yún wú wáng kāi yǐ liàn bīng）: dīng hún shàngyòu lèi， hé sǎ qīng fēng kū。 luò zhōng sòng jì chù shì dōng yóu: wǒ gǎnyòu lèixià， jūn chàng gāo gē chóu。 liú zèng: bù yòng jìng qián kōngyòu lèi， qiáng wēi huā xiè jí guī lái。 sòng lù lǐ cāng cáo xī shàng: zèng jūn kōngyòu lèizhān yī。 qīng xī kǒu sòng rén guī yuè zhōu: lǎo nián kōngyòu lèizhān yī。 zèng bié yuán shí bā xié lǜ liù shǒu（ guì lín bó， guì guǎn guān chá shǐ péi xíng lì yě）: yòu lèibù kě shì。 nán jiàn zhōng tí: huái rén bù jiàn 'éryòu lèikōng chuí。 sòng cóng jiù chéng dū chéng guǎng guī shǔ（ yī zuò lǐ duān shī）: wèi shū zhōngyòu lèi， hái shí níng jiā yī。 xuě bàng hòu shū shì shàng huáng fǔ dà fū: yòu lèizhān fén diǎn， wú jiā jí dì xiōng。 sòng nèi dì wéi zōng rén guī xìn zhōu jìn shěng: zuì yǎn hú shāng rényòu lèi， sòng yuǎn yín: lí bēiyòu lèiyǐn， bié liǔ wú zhī chūn。 李白的夫人看了这首诗，说：“君不闻武后诗乎？‘不信比来常下泪，开箱验取石榴裙’。”使“太白爽然若失”（见《柳亭诗话》）。何以要“爽然若失”？因为武后已有同样的构思在先，李白自觉其诗句尚未能翻出她的手心哩。 　　孟郊似乎存心要与前人争胜毫厘，写下了这首构思堪称奇特的“怨诗”。他也写了落泪，但却不是独自下泪了');" onmouseout="tooltip.hide();" target="_blank" class="row3">yuàn shī（ yī zuò gǔ yuàn）: 我”得破涕为笑，岂复有泪如泉？），可这傻话正表现出十分的情痴，够意思的。但据说李白的">李 zhēng fù yuàn: bié shí gèyòu lèi， líng luò qīng lóu qián。 yóu xiá xíng: qǐ zhī yǎnyòu lèi， kěn bái tóu shàng fā。 wò bìng: yòu lèibù gǎn liú。 dé lè tiān shū: 远信入门先有泪，妻惊女哭问何如。 寻常不省曾如此，应是江州司马书。 卷415_37 元稹 xǐ lǐ shí yī jǐng xìn dào: hé shì xiāng féng fānyòu lèi， niàn jūn yuán wǒ dào tōng zhōu。 xuě hòu guò jí xián péi lìng gōng jiù zhái yòu gǎn: yòu lèirén hái qì， wú qíng xuě bù zhī。 tiān yá: yīng tí rúyòu lèi， sòng wéi shū jì guī jīng（ zuò zhù shì láng tóng jǔ）: cóng láiyòu lèifēi wú lèi， wèi sì jīnzhāo lèi mǎn yīng。 chū guān tóu sūn shì yù: zhēng miǎn huā qiányòu lèichuí。 tóu suǒ sī: yī tà hóng chényòu lèishí。 wén dà yuàn hé shàng shùn shì sān shǒu: gǎn 'ēn zhōngyòu lèi， yáo jì shuǐ chán chán。 gèngduōjiéguǒ...