sōusuǒ: 是还家

máo wū wéi qiū fēng suǒ pò gē: : shì bùshì háiyòu luò zài píng dì shàng kě yǐ shōu huí de ní？ yòu de， rán 'ér què bèi “ nán cūn qún tóng ” bào páo liǎo ０ qī wǒ mǐn chuān guī xiù shī huà: : liáng chén huí shǒushì háifēi。 dì 63 jié： mù lán huā lìng · nǐ gǔ jué jué cí (3): : míng zhū wǒ háishì háigěi nǐ hǎo liǎo， zhǐ hèn wǒ men rèn shí dé tài wǎn！ -- mò jù " hái jūn míng zhū shuāng lèi chuí， hèn bù xiāng féng dì 64 jié： mù lán huā lìng · nǐ gǔ jué jué cí (4): : qián biān bùshì háijǐ cì jiǎng guò shī rén men yī zhí dōuyòu " duàn zhāng qǔ yì " hé " wèiwǒ suǒ yòng " de chuán tǒng má？ nà me， jì yàn shū: : érshì háiyòu lìng rén xīn wèi de chóngxiàn， nà piān piān guī lái de yàn zǐ bù jiù xiàng shì qù nián céng cǐ chù 'ān cháo de jiù shí xiāng shí lǚ wèi lǎo: : yóu qíshì háigé zhe nà qīng shā bān de wù。 chéng gāi: : zhù yào tǐ xiàn zài： yīshì háiquē fá kāi kuò shǒu duàn， jí duì jù suǒ róng nà de shēng huó miàn hái xián xiá xiǎo； hēng lì · dà wèi · suō luó HenryThoreau(1817 héng 1862): : kěshì háiméi yòu niàng chéng mì”。 16. mèng hào rán： wǔ yán lǜ shī sān shǒu: : kěshì háiyòu yī gè zhù《 ér 'ān shuō táng shī》 de xú zēng chū lái bǎ táng rǔ xún dà mà yī tōng， ér qiě shì zhàn zài bǐ táng rǔ 34. lǐ bái： wǔ yán lǜ shī sān shǒu: : yì sīshì háizài děng dài zhèng shì rèn mìng。 51. lú guān： qī yán lǜ shī 'èr shǒu: : kěshì háixū yào yī tiān de háng chéng。 78. lǐ shāng yǐn： jǐn sè: : kěshì háijiān chí tā duì zhōng jiān 'èr lián de jiě shì。 dì 40 jié： shāng fù juàn nà zuò shāng rén fù chóu shuǐ fù chóu fēng (2): : yě bù zhī dào shì bùshì háihuì huí lái。 juàn yī bǎi sān: : yúshì háiqí shì， jìng xiāng dài rú chū。 méi jiàn shī huà: : 双鬟以偕往，归日遣之还家，仍处女也。潘尉用此事甚切。 宋太祖命诸将征江南，大将曹彬与诸 nán háo shī huà: : 原只在芝田。他乡未若还家乐，绿树年年叫杜鹃。”洪武甲寅，元镇年六十八，秋七月始还乡里，时 lù táng shī huà: : 者亦少。如“重城不锁还家梦”，“一场春梦不分明”，“梦里还家不当归”，乃觉亲切。陈丑斋师 quán táng shī huà: : 龙马每教骑。常承密旨还家少，独对边情出殿迟。不是当家频向说，九重争遣外人知。” ①此句 yùn yǔ yáng qiū（ １ ５ － ２０）: : 。锦城虽云乐，不如早还家。”则武待客之礼，未必优也。武与杜甫情好甚厚，一朝以饮酒过度，而 duì chuáng yè yǔ: : 忆得别家时。”卢象《还家》诗云：“小弟更孩幼，归来不相识。”贺知章云：“儿童相见不相识，